Assassin's Creed 2 I Aquilus

Po przeczytaniu pierwszego komiksu o tytułowym asasynie dosyć sceptycznie podeszłam do kolejnego tomu. Miałam go już nie czytać, ale stwierdziłam, że co mi szkodzi, dam temu dziełu drugą szansę. Czy było warto? Zaraz się o tym przekonacie.

Tytuł: Assassin’s Creed I 2 Aquilus
Autorzy:Éric Corbeyran, Djillali Defali
Liczba stron: 46
Wydawnictwo: SQN
Ocena: 5+/10

Desmond Miles po ucieczce od Templariuszy na dobre dołącza do zakonu Asasynów. W swoich sesjach w animusie przeżywa życie swojego rzymskiego przodka Aquilusa i rozpoczyna poszukiwania tajemniczego artefaktu. Śledzony przez Templariuszy musi odkryć, kto w jego grupie jest zdrajcą. Stawka jest wyższa, niż może sobie wyobrazić.

Czytając komiks, byłam pozytywnie zaskoczona, ponieważ fabuła Assassin’s Creed I 2 Aquilus jest dużo ciekawsza niż w poprzedniej części. Wszelkie tajemnice i niejasności zawarte w pierwszym tomie komiksu zostają stopniowo, w mało zabójczym pędzie, rozwiewane. Na korzyść również wpływa to, że autorzy zaniechali chaotycznej akcji, i komiks stał się bardziej przejrzysty i zrozumiały. Nie mogę jednak powiedzieć, że tempo zostało zredukowane; zaczynając czytać, jesteśmy w pierwszej części, koniec natomiast wprowadza nas już do Brotherhood’a. Dość duży przeskok. Myślę jednak, że komiks jest na tyle krótki, że nie da się w nim zawrzeć wszystkiego od A do Z.

Jeżeli chodzi o kolory i grafikę, dostrzegłam poprawę. Fakt, że postacie niezmiennie od pierwszej części pozostają toporne i mają uproszczoną do minimum mimikę twarzy, jednak zmiana kolorystyki na jaśniejszą i żywszą sprzyja ogólnemu wyglądowi kart.

Pomimo, że ta część komiksu wydaje się lepsza od poprzedniej, wciąż uważam, że owe dzieło przeznaczone jest w głównej mierze dla graczy. Gdyby autorzy pierwszą część przygód Desmonda zrobili tak jak ten komiks, myślę, że wtedy z przyjemnością przeczytałby go każdy. Ogólny wniosek jest taki : Lepszy, ale wciąż niedoskonały.

Recenzja ukazałam się dla portalu