"Na skraju jutra" Hiroshi Sakurazaka

Tytuł: Na Skraju Jutra  
Autor: Hiroshi Sakurazaka
Gatunek: Science fiction
Ilość stron: 230
Wydawnictwo: Galeria Książki

Nieczęsto mam możliwość przeczytania noweli, a tym bardziej noweli osadzonej w realiach science fiction, więc, jak się pewnie domyślacie, po Na Skraju Jutra sięgnęłam z wielką chęcią. Moją ciekawość napędzał także film, który na ekrany kin wszedł dwa dni po polskiej premierze książki, a którego trailer zapowiadał się bardzo obiecująco. Z wielkim zapałem zabrałam się za książkę, ale czy wyszło tak dobrze jak się tego spodziewałam? Nie do końca.

Keiji Kiriya jest żołnierzem żyjącym w dość niedalekiej przyszłości, w której Ziemia toczy zaciekłą wojnę z przybyszami z kosmosu. Nasz bohater podczas pierwszej bitwy ginie. Jednak z niewiadomego powodu wpada w pętlę czasu i przeżywa tę samą walkę ponad sto pięćdziesiąt razy.  Podczas kolejnych powtórzeń odbiera sygnał od Stalowej Suki, kobiety – niezłomnego i będącego autorytetem dla innych żołnierza – która jako jedyna jest w stanie pomóc Kirya’y wydostać się z tej bitwy. 

Cała fabuła książki to dobrze znany wszystkim motyw m.in. z filmu Dzień Świstaka, przeżywanie tego samego dnia po kilka razy, więc jak zapewne sami się domyślacie autor miał bardzo małe pole do manewru, jeżeli chodzi o samą historię. Ciężko jest pisać interesująco, zaskakująco i pomysłowo, jeżeli bohater po raz enty przeżywa ten sam dzień jednak autorowi się to udało. W całej książce Keiji z dnia na dzień rozwija się, poprawia i manipuluję rzeczywistością tak, by osiągnąć swój cel. Autor z jednej strony powiela schemat każdego dnia, a z drugiej dodaje i zmienia pewne elementy tak, że jest on zupełnie inny od poprzednich. Mogłoby się wydawać, że znany motyw jest już oklepany i w rzeczywistości książka jest mało oryginalna. Możliwe, że tak jest jednak sposób, w jaki owy pomysł wykorzystał Sakurazaka jest na swój sposób oryginalny, a już na pewno interesujący i rozbudowany.

O ile motyw pętli czasu został wykorzystany i poprowadzony bardzo dobrze to inne elementy trochę szwankowały. Nie powiem spodziewałam się w tej książce ogromu walk i rozlewu krwi, a tymczasem nie dostałam ich zbyt wiele. Jeżeli szukacie mocnych wrażeń z bitwami na czele to niestety tu ich nie znajdziecie, choć pierwsza i ostatnia walka została przedstawiona wzorowo. Wobec tego, nawet w tak krótkiej książce, czasem wiało nudą. Nie mogę do końca powiedzieć, że to było złe czy też było to nieumiejętnością autora, bo po kilku dniach refleksji doszłam do wniosku, że ta nowela, przynajmniej w moim odczuciu, polega na ukazaniu przemian Kirya’y w obliczu pętli, relacjach między ludzkich, ale dla mnie książka niekiedy była naprawdę nużąca.

Kolejnym elementem, który nie wypadł dobrze są dialogi – momentami zabawne jednak w większości wymuszone i bezsensowne. W poważnych sytuacjach na moje usta wstępował uśmieszek politowania, a czasem wręcz śmiechu, bo niektóre wypowiedzi były naprawdę absurdalne. Dialogi, powinny być atutem książki jednak w wypadku Na Skraju Jutra były nieudane.

Hiroshi Sakurazaka wykreował naprawdę dobre i wielowymiarowe postacie. Głównego bohatera poznajemy, jako niedoświadczonego żołnierza, a opuszczamy jako wprawnego weterana. Czytelnik poznaje wnikliwie Keiji’ego za sprawą narracji pierwszoosobowej. Bohaterowie drugoplanowi odgrywają niemałą role w życiu Kirya’y, tak, więc autor każdemu z nich zafundował niebanalną osobowość i charakter.

Sprawna fabuła i bardzo udana kreacja postaci to niewątpliwe atuty noweli Sakurazaki, jednak nierzadka nuda i słabe dialogi niszczą ogólny efekt. Ciężko mi powiedzieć czy polecam tę książkę czy nie, z jednej strony podobała mi się, a z drugiej nie. W pierwszym momencie po przeczytaniu miałam dość niepochlebną opinię na temat tej książki aczkolwiek po kilku dniach refleksji stwierdzam, że z dnia na dzień ta książka ma dla mnie inny wydźwięk. Dopiero powoli zaczynam rozumieć i doceniać przekaz, jaki został zawarty Na Skraju Jutra i z pewnością jeszcze wrócę do tej pozycji.